Zuid-Polen 2017
Tatragebergte in een herfst en winterjasje
Thuis voel ik me goed, maar soms is een intermezzo nodig. Toen het idee ontstond om een paar dagen naar de Poolse Tatragebergte te gaan, twijfelde ik geen moment. We hebben allemaal een stimulans nodig om gemotiveerd door te gaan met het dagelijks leven en goed te functioneren en al doen we het op verschillende manieren, belangrijk is dat het doel wordt bereikt.
Tatragebergte is één van de bekendste en mooiste bergketens van Europa. Hier bevindt zich het Tatrzański National Park. Bergen zien in de mooie herfst kleuren was altijd mijn droom geweest dus een paar dagen te wandelen in de Poolse Tatra is een schot in de roos. Het belangrijkste is om een ervaring te beleven, een droom of plan te realiseren. Ik hoef geen toppen te bereiken, voor mij tellen de momenten, waar ik van kan genieten! We plannen een lichte trekking, niet te vermoeiend en gericht op de prachtige natuur. Hoe was het verlopen?
De eerste dag wordt al duidelijk dat tijdens ons verblijf in Zakopane op ons moeilijke omstandigheden wachten. Op de bergen ligt al vroeg in het jaar een pak sneeuw!
We beginnen met een bijzondere route, namelijk met de gondel gaan we richting Kasprowy Wierch, gelegen op 1987 m. Vast punt van iedere bezoek want als je in de hoofdstad van de Poolse Tatra bent, moet je dat ervaren. Het zicht is slecht door de mist, een pak sneeuw belemmert ons in de vooruitgang. We lopen een klein stukje en komen al snel tot de conclusie dat onze antiglij-ijzers ons niet genoeg beschermen tegen val of glijpartijen. Het zicht wordt steeds minder, de wolken en de sterke wind hullen en verblinden het uitzicht.
De volgende dag zitten we al om 8.00 uur aan de koffie en ontbijt en verzamelen de krachten voor de trektocht. Deze tocht is zeker niet makkelijk, maar wel één met mooie uitzichten. Gedurende de dag klimmen we 1000 m omhoog om vervolgens 700 m te dalen. In het begin lopen we door het bos, langs de watervallen. Het weer is wisselvallig, natte sneeuw en de zon wisselen in snel tempo elkaar af. We komen bij Schronisko Dolina Pięciu Stawów (1671m), de hoogst gelegen berghut in het Poolse Tatragebergte.
Het uitzicht over het dichtbij gelegen meren is prachtig, bijna sprookjesachtig te noemen. Boven de meren waken besneeuwde bergtoppen, de zon glinstert door het water van de meren en het is hier rustig. In de zomer is het erg druk in de bergen, niet alleen de bergliefhebbers komen, maar ook familie met kinderen en waaghalzen (toevallige wandelaars) die vaak alleen met slippers wandelen naar de toppen. Het is dan ook aanbevolen om voor trektochten van paar dagen een berghut vooraf te reserveren.
We eindigen onze route bij meest geliefde meer van Tatra- Morskie Oko.
Het doel voor de volgende dag is een vrij makkelijke route die lijdt naar Gęsia Szyja (1489 m). Kees-Jan heeft wat last van zijn knie dus we willen het rustig aan doen. Jammer genoeg na 1 kilometer valt Kees-Jan af. Ik loop in mijn eentje verder. De route gaat door het donkere bos en daarna langs de Vallei Rusinowa Polana. In de zomer is het hier een gezellige bedoeling, op het grasland grazen de schapen en in de berghut kan je originele bergkaas proeven.
Het weer is niet optimaal, de weg naar de top lijdt over de gladde, besneeuwde houten treden, maar het gaat me goed af. Boven op de top ben ik de enige, hier domineert rust en stilte. In snel tempo dal ik weer af en binnen kortste tijd sta ik weer beneden.
Voor de laatste volle dag plan ik een bezoek in het hart van Tatragebergte. Mijn doel is het “zwarte” bergmeertje gelegen vlakbij Vallei Dolina Gąsiennicowa.
Ik ben van plan om weer alleen op pad te gaan. Bij de kiosk informeer ik of er laatst nog beren gesignaleerd waren…het lijkt me geen prettig gevoel om oog in oog komen te staan met de bruine kolos. Ik wacht…er komen enkele mensen voorbij. Een jonge vrouw is ook angstig voor beesten dus besluiten we samen te lopen. Het is heel gezellig, we hebben het gevoel dat we elkaar al langer kennen. Pratend gaat de tijd snel en voor we het weten komen we bij de vallei. Stom verbaasd zie ik dat dit gedeelte helemaal sneeuwvrij is. De vallei is verassend mooi. De warme herfsttinten dragen bij aan haar schoonheid.
30 minuten verderop ligt het bergmeertje – Czarny Staw Gąsiennicowy. Het landschap met grillige kale rotsen vormt een van de meest indrukwekkende natuurgebieden van Europa. Wat zijn de bergen mooi, wat kan ik hier van genieten! We eten samen nog traditionele Poolse soep en wandelen naar beneden.
De laatste dag kunnen we niet meer de bergen in. De tijd is te kort. We gaan richting Slowaakse grens want hier vlakbij is twee weken geleden de panoramische promenade geopend. Het houten pad is gebouwd boven de boomtoppen en is ongeveer 1 km lang. Achteraf gezien was het niet zo bijzonder.
De afgelopen dagen hebben we veel mooie uitzichten gezien en wat foto’s gemaakt. Achter ieder beeld zit een verhaal en die maakt zo’n beeld bijzonder.
Het Poolse Tatragebergte is een prachtig gebied voor wandelaars. De routes zijn van verschillende niveaus en lengtes. Vermijd de zomermaanden, dan ben je op sommige plekken alleen. Ik heb enorm genoten en lieg ik niet als ik zeg dat deze paar dagen de liefde voor de Tatra bij mij hebben aangewakkerd. Hier zou ik nog graag terug willen komen.
Meer foto’s kunt u zien via deze link